Γέννησα τον περασμένο Ιούνιο μια Κυριακή απόγευμα.
Ξύπνησα με αιμορραγία εκείνο το πρωινό, 15 ημέρες πριν την πιθανή ημερομηνία τοκετού μου. Έ
τσι αντί για την παραλία, για την οποία θα ετοιμαζόμουν, κατευθύνθηκα επειγόντως στο μαιευτήριο. Εξετάστηκα, έκανα Doppler και τελικά καλωδιώθηκα στον καρδιοτοκογράφο για τις επόμενες έξι με επτά περίπου ώρες. Ωστόσο η κατάσταση αντί να εξομαλύνεται δυσκόλευε όλο και περισσότερο με τους παλμούς του μωρού να πέφτουν επικίνδυνα και συνεπώς
κατέληξα σε έκτακτη καισαρική τομή με επισκληρίδιο. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και όση ώρα ο γιατρός μού έραβε την τομή εγώ είχα στην αγκαλιά και στο στήθος μου τη μονάκριβη κορούλα μου. Αμέσως μετά οδηγήθηκα στην αίθουσα ανάνηψης, χωρίς όμως το μωρό μου, και περίπου μια ώρα μετά με ανέβασαν στο δωμάτιο νοσηλείας μου.
Το Αγγελάκι μου δεν άργησε να έρθει κοντά μου και.... από εκείνη τη στιγμή είμαστε πια αυτοκόλλητες.
Νόμιζα πως ήμουν διαβασμένη σχετικά με το θηλασμό και είχα παρακολουθήσει αρκετά σχετικά σεμινάρια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου. Θα τα καταφέρω σίγουρα, έλεγα, και για αυτό και το Αγγελάκι μου μπήκε αμέσως στο στήθος.
Rooming in δεν είχα ζητήσει γιατί ήμουν πολύ αναποφάσιστη στο θέμα αυτό. Ωστόσο γρήγορα διαπίστωσα ότι δεν θα μπορούσα να αποχωριστώ τη μικρή μου ούτε στιγμή. Υπήρξα πολύ τυχερή γιατί η μη προγραμματισμένη καισαρική μου έτυχε να πέσει μέσα σε τριήμερο αργίας με συνέπεια το μαιευτήριο να είναι σχεδόν άδειο.
Είχα 4κλινο δωμάτιο αλλά ήμουν μόνη μου για τις πρώτες ημέρες και χωρίς πολλές επισκέψεις. Τα γεγονότα αυτά εκμεταλλεύτηκα για να έχω συνέχεια το μωρό μου δίπλα μου και πάνω μου. Είχα, επίσης, βοήθεια σημαντική από τις μαίες του ορόφου. Με βοήθησαν πολύ στο να μάθω να χειρίζομαι το Αγγελάκι μου. Να το τοποθετώ στο στήθος, να αλλάζω στάσεις θηλασμού, να το βάζω και να το βγάζω όταν χρειαζόταν για να πιάσει καλύτερα και να μη με πληγώσει. Είχα και τη μαία μου, μεγάλη υπέρμαχο στο μητρικό θηλασμό, να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μου. Μου συνέστησε και ξεκίνησα καθημερινά από την αρχή μεγάλες δόσεις μαγιάς μπύρας σε χάπια, αρκετά βότανα για σπιτικό τσάι θηλασμού, ειδική δική της κεραλοιφή και συνταγή για αλατόνερο και χαμομήλι προς πλύσιμο και προστασία των θηλών μου από την ταλαιπωρία των πρώτων θηλασμών.
Τα είχα όλα αυτά τα καλά αλλά είχα κι ένα μωρό που του άρεσε να κοιμάται συνεχόμενα ώρες πολλές, ειδικά τη νύχτα.
Δεν μπορούσαμε με τίποτα να το ξυπνήσουμε το Αγγελάκι μας όσο κι αν προσπαθούσαμε. Ακόμα και όταν επιστρέψαμε σπίτι τί κι αν το γδύναμε, τί κι αν το χορεύαμε, τί κι αν το βρέχαμε, αν το ίδιο δεν ήταν έτοιμο να ξυπνήσει δεν ξυπνούσε με κανέναν τρόπο. Επίσης,
στο στήθος μου ποτέ δεν ένιωσα να κατεβαίνει το γάλα, ποτέ δεν το ένιωσα να πρήζεται, να βαραίνει ή να τρέχει γάλα.
Αφού πέρασαν οι πρώτες ημέρες ήρθε να μας δει η παιδίατρός μας και διαπιστώσαμε ότι το μωρό μας συνέχιζε να χάνει βάρος.
Είχαμε χάσει 200γρ στο μαιευτήριο και συνεχίσαμε με ακόμα μείον 200γρ τις πρώτες ημέρες στο σπίτι. Μας έλεγξε η παιδίατρος και ήρθε επίσκεψη και η μαία μας για επιπλέον βοήθεια. Δεν σκέφτηκα και ούτε δέχτηκα ούτε στιγμή να ακούσω για συμπλήρωμα. Το Αγγελάκι μας έπιανε στο στήθος καλά, απεφάνθησαν και οι δύο.
Κάτι έπρεπε όμως να αλλάξει και έτσι αποφασίσαμε να έχω το μωρό περισσότερο στο στήθος, συνέχεια αν ήταν δυνατόν.
Έτσι κι έγινε.
Σύντομα κατάλαβα και έμαθα τί σημαίνουν οι μαραθώνιοι θηλασμοί. Όλη ημέρα με το Αγγελάκι να θηλάζει στο κρεβάτι και τον μπαμπά να μας φροντίζει. Το βράδυ μετακομίζαμε στον άνετο καναπέ μας για τον αφήσουμε κι εκείνον λίγο να κοιμηθεί.
Συνέχιζα ολοταχώς τα μαντζούνια με το τσάι θηλασμού και τα χάπια μαγιάς μπύρας. Είχα και το μωρό συνέχεια στο στήθος. Αλλά οι πάνες της οριακά ήταν δεν ήταν όσες θα έπρεπε κάθε ημέρα. Και το στήθος μου συνέχιζε να μην με βαραίνει ιδιαίτερα. Νοικιάσαμε και ζυγαριά, αλλά δεν ανέβαιναν οι αριθμοί της. Με δυσκολία φτάσαμε το βάρος γέννησης μετά την 25η ημέρα, ενώ ανά εβδομάδα δεν έβαζε πάνω από 100-120γρ.
Το μωρό θήλαζε λίγα λεπτά κι αποκοιμιόταν και ξανά τα ίδια. Νόμιζα ότι έτσι είναι οι συνεχείς θηλασμοί του πρώτου καιρού που είχα διαβάσει. Μάλιστα, επειδή επίσης έτσι το είχα διαβάσει, δεν άλλαζα συχνά το μωρό από το ένα στήθος στο άλλο. Την άφηνα πολύ στο κάθε ένα νομίζοντας ότι έτσι πρέπει για να το αδειάζει καλά ένα ένα στήθος ανά γεύμα και να φτάνει να παίρνει και το πιο παχύ στο τέλος. Λάθος αποδείχτηκε κι αυτό αργότερα.
Φτάσαμε αισίως λίγο πριν σαραντίσουμε όταν πήρα τη μεγάλη απόφαση να απευθυνθώ σε μια από τις συμβούλους γαλουχίας και θηλασμού που είχα τύχει να παρακολουθήσω κάποιο από τα μαθήματα θηλασμού που παρέδιδε και που γνώριζα ότι είχε βοηθήσει πολύ και την κουμπάρα μου. Ήμουν άτυχη καθώς διένυε μόλις την πρώτη ημέρα των διακοπών της. Ωστόσο στο τηλεφώνημά μας με ταρακούνησε αρκετά η συζήτηση που είχαμε.
Ναι, μπορεί να διαβάζουμε ότι τα θηλάζοντα βρέφη μπορεί να παίρνουν και 120γρ την εβδομάδα και να είναι ανεκτό αυτό, αλλά δεν είναι και αυτό που θέλουμε.
Ναι, μπορεί να είναι σωστό να αδειάζει τουλάχιστον ένα στήθος σε κάθε γεύμα για να φτάνουμε και στο πιο λιπώδες, αλλά αυτό δεν ισχύει για τις πρώτες 40 ημέρες που θέλουμε να ενεργοποιήσουμε την παραγωγή και να την εδραιώσουμε.
Ναι, μπορεί να έχω το μωρό όλη ημέρα και χωρίς ωράρια και πρόγραμμα στο στήθος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τρώει και σωστά.
Έτσι με τη σύσταση της έκλεισα άμεσα ένα ραντεβού με τη σύμβουλο γαλουχίας που τελικά συνεχίζω μέχρι και σήμερα να ενοχλώ για ότι σχετικό με απασχολεί. Μας επισκέφθηκε και αμέσως κατάλαβε ότι
το δεξί μου στήθος είχε μεγαλύτερη παραγωγή από το αριστερό και το Αγγελάκι μου του είχε προτίμηση, καθώς από τη δεξιά πλευρά παρέμενε περισσότερη ώρα θηλάζοντας ενεργά. Επίσης, η σύμβουλος μου επιβεβαίωσε ότι όντως το μωρό μου έπιανε σωστά στο στήθος. Άρα το πρόβλημα έπρεπε να εντοπιστεί αλλού.
Αν κατάλαβα καλά το πρόβλημα μου ήταν αμφίδρομο. Από τη μία είχα παραγωγή περιορισμένη που χρειαζόταν μεγαλύτερο ερέθισμα για να αποδώσει. Από την άλλη είχα ένα μωρό που κουραζόταν εύκολα στο στήθος και μιας και υπναράδικο, τα παρατούσε και αποκοιμιόταν αμέσως μόλις έπρεπε να εργαστεί λίγο παραπάνω για να κατέβει το γάλα. Συνεπώς
το μωρό μου δεν έδινε όσο έπρεπε το ερέθισμα στο στήθος για περισσότερη παραγωγή με αποτέλεσμα η ήδη περιορισμένη παραγωγή μου αντί να αυξάνεται, όσο περνούσε ο καιρός να μειώνεται.
Χρονικά ήμουν στο τσακ να προλάβω τις εξελίξεις και να αυξήσω την παραγωγή μου.
Έτσι θα μάθαινα πολύ γρήγορα για τον επαναγαλακτισμό, για το πρωτόκολλο αντλήσεων, τον Νιούμαν, το fenugreek, το milk thistle μέχρι και τη δομπεριδόνη. Τα θήλαστρα, το sns και τις αποστειρώσεις.
Μα πάνω από θα μάθαινα το πόση υπομονή, επιμονή και θέληση διέθετα!
Η σύμβουλος ποτέ δεν μου είπε πόσο θα κρατούσε όλη αυτή η ταλαιπωρία. Δεν με άφησε να καταλάβω τί με περίμενε και ούτε με πίεσε ή με άγχωσε για όλο αυτό που θα ακολουθούσε. Στην αρχή μου μίλησε για πέντε ημέρες και βλέπουμε. Μάλιστα επειδή είχα ήδη δυο μονά ηλεκτρικά θήλαστρα, μου συνέστησε να ξεκινήσω ταυτόχρονες αντλήσεις με αυτά.
Το πρόγραμμα είχε ταυτόχρονη άντληση ανά δύο με δυόμιση ώρες για 20λεπτά κι όσο έβγαζα να το δίνω στο Αγγελάκι μου ως συμπλήρωμα. Έτσι και ξεκίνησα αντλώντας μόλις 10-20ml ανά άντληση. Πάντα συνέχιζα να βάζω στο ενδιάμεσο το Αγγελάκι μου στο στήθος. Αφού πεινούσε κι αφού με ζητούσε, τί να έκανα? Και της χορηγούσα και τα λίγα αντλημένα μου ml με σύριγγα στην αρχή και δοκιμάζοντας το sns, στη συνέχεια, για να αποφύγω όσο μπορούσα το μπιμπερό.
Και να οι αντλήσεις, και να οι αποστειρώσεις, και να το μωρό ενδιάμεσα να θηλάζει και να θέλω κιόλας να φάω ή να κάνω ένα ντους Ιούλιο μήνα. Δεν μου έφταναν οι ώρες της ημέρας.
Και το Αγγελάκι μου να κλαίει την ώρα που εγώ έκανα αντλήσεις και να μην αντέχω να το ακούω. Και να αντιστέκομαι από το να δώσω συμπλήρωμα.
Και να κλαίω και να καταρρέω και να συνεχίζω.
Θα κάνω υπομονή. Άντε λίγο ακόμα και θα πάμε καλύτερα. Λίγο ακόμα και θα τα καταφέρουμε.
Πέρασαν οι πέντε ημέρες. Και γίνανε δέκα. Ελάχιστη βελτίωση στην παραγωγή μου. Είχα ήδη νοικιάσει νοσοκομειακό θήλαστρο από την τρίτη ημέρα και με τις συνεχείς αντλήσεις και την τριγωνέλλα είχα φτάσει να αντλώ περίπου 200ml την ημέρα. Αυτά ήταν. Τα χορηγούσα ως συμπλήρωμα στη μικρή μου. Το βάρος της και οι πάνες της είχαν αρχίσει να βελτιώνονται αλλά δεν έφτανε.
Η παραγωγή μου έπρεπε να αυξηθεί κι άλλο. Τότε ξεκίνησα και το Milkthisle. Παράλληλα συνέχιζα τις συνεχείς αντλήσεις και τους θηλασμούς.
Μόλις πέρασε ο πρώτος μήνας περίπου ήθελα να πάω και διακοπές και το έκανα. Φόρτωσα το θήλαστρο μου και αναχώρησα. Μαζί με τον αποστειρωτή,, τα μπουκάλια και τα χάπια μου. Μια ώρα στην παραλία, μια ώρα στο δωμάτιο για την καθιερωμένη άντληση. Δεν πειράζει, άξιζε.
Είχα ξεκινήσει ήδη και τη δομπεριδόνη. Περίπου 300ml την ημέρα έβγαζα πια και μάλιστα με αντλήσεις ανά 3ωρο. Μια εβδομάδα έλειψα. 180γρ είχε πάρει το Αγγελάκι μου εκείνη την εβδομάδα! Ακόμα θυμάμαι με πόσο άγχος τη ζύγισα όταν επιστρέψαμε σπίτι μας.
Σχεδόν τα είχαμε καταφέρει.
Η σύμβουλος μας επισκέφθηκε πρώτη φορά τις τελευταίες ημέρες του Ιουλίου. Αύγουστο και Σεπτέμβριο το πρόγραμμα το ακολούθησα κανονικά.
Τέλος Σεπτέμβρη αντλούσα πια περίπου 450ml γάλα την ημέρα. Σχεδόν όλο το χορηγούσα στη μικρή μου και παράλληλα συνέχιζα να τη θηλάζω. Ένιωθα όμως πλέον έτοιμη να χαλαρώσω σιγά σιγά τους ρυθμούς. Ξεκίνησα να μειώνω σταδιακά και με μεγάλο φόβο τις αντλήσεις μου. Μια άντληση μείον ανά 4 ημέρες μου είχε πει η σύμβουλος, μία ανά εβδομάδα έκανα εγώ. Αντικαθιστούσα με φουλ θηλασμό στο ενδιάμεσο.
Δύο μήνες ακολούθησα το πρόγραμμα με τις αντλήσεις. Περίπου 8-10 την ημέρα. Άλλους δύο μήνες ακριβώς μου πήρε για να τις σταματήσω. Όχι όλες στην αρχή. Κράτησα δύο την ημέρα. Μία την πρώτη πρωινή και μία μεταμεσονύκτια γιατί το Αγγελάκι μου και πάλι κοιμόταν όλη νύχτα σερί και πολλές ώρες και εγώ φοβόμουν ακόμα για την παραγωγή μου. Μέσα Νοέμβρη έκοψα την πρωινή και κάπου τέλος Δεκεμβρίου επέστρεψα το θήλαστρο. Παράλληλα σταμάτησα επιτέλους και τις συνεχείς και ψυχοφθόρες καταγραφές ωρών γευμάτων, αριθμού πανών και γραμμαρίων ζυγίσεων. 5 μήνες μετά την πρώτη μου εκείνη άντληση, τελικά κατάφερα και τις έκοψα τελείως!
Έχουμε ήδη μπει στις στέρεες τροφές, αλλά αυτό δεν μας έχει πτοήσει καθόλου.
Το μωρό μου θηλάζει ακόμα αρκετές φορές μέσα στην ημέρα και θα συνεχίσουμε έτσι. Στο σπίτι, στη γιαγιά, στη βόλτα, στον καφέ. Χωρίς κουβαλήματα και προετοιμασίες.
Είμαι θηλάζουσα μαμά και κατευτυχισμένη.
Έχουμε ήδη συμπληρώσει 7,5μήνες θηλασμού και συνεχίζουμε ακάθεκτοι!
Τελικά ο θηλασμός είναι το πιο εύκολο πράγμα! Και τόσο μα τόσο όμορφο…
mama-Irini
1st (left) Image courtesy of Jomphong / FreeDigitalPhotos.net
2nd (right) Image courtesy of Keerati / FreeDigitalPhotos.net
3rd (right) Image courtesy of Keerati / FreeDigitalPhotos.net
4th (left) Image courtesy of Keerati / FreeDigitalPhotos.net
Έφτασε η σειρά μας, εγώ ξάπλωσα, μου έβαλε ο γιατρός τζελ στην κοιλιά και ξεκίνησε τον υπέρηχο. "80% να είναι κοριτσάκι" μας είπε, και τρελαθήκαμε από την χαρά μας! Ξαφνικά ο γιατρός σταμάτησε να μιλάει αλλά η σιωπή του μας τα είπε όλα. Ακόμα κι εγώ που είμαι άσχετη, κατάλαβα ότι αυτό το μαύρο κομμάτι στον υπέρηχο που μέτραγε και ξαναμέτραγε ο γιατρός ήταν ανησυχητικά μεγάλο. Χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας...μεγάλη αυχενική διαφάνεια μας είπε, προβλήματα στην καρδιά μας είπε, και μεγάλη πιθανότητα για σύνδρομο Down μας είπε (1 στις 4 για την ακρίβεια!). Σοκαριστικό! Είναι αυτή ακριβώς η στιγμή της ζωής σου που λες "δεν περίμενα ποτέ να συμβεί αυτό σε εμένα". 
ο Θεός μας έδωσε απλόχερα ένα ακόμα μωράκι 
ο Θεός μας έδωσε απλόχερα ένα ακόμα μωράκι 
..
