Ήταν γύρω στα μέσα του πρώτου μήνα της ζωής της όταν ήταν πλέον ιδιαίτερα εμφανές το γεγονός ότι η μικρή μας αντιμετώπιζε δυσκολίες στην προσπάθειά της να ολοκληρώσει τις κενώσεις της. Για την ακρίβεια έμοιαζε να ζορίζεται ιδιαιτέρως και να έχει επίπονες ενοχλήσεις.
Την παρακολουθούσαμε να τεντώνεται σαν τόξο, να κλαίει και να κοκκινίζει ολόκληρο το πρόσωπό της. Ακόμα κι όταν κοιμόταν, λίγο πριν λερώσει τελικά την πάνα της ξυπνούσε με κραυγές και κλάματα κι έτσι ξέραμε ότι θέλει και προσπαθεί να κάνει κακά της. Κάθε φορά που επρόκειτο να λερώσει την πάνα της το καταλαβαίναμε εμείς από πριν!
Ωστόσο δεν υπήρχε καμία άλλη ένδειξη που να με κάνει να πιστεύω ότι το Αγγελάκι μου είχε πρόβλημα στο να ενεργηθεί κανονικά, ότι είχε δυσκοιλιότητα ή κάτι άλλο ιδιαίτερα ανησυχητικό. Τα κακά της ήταν συχνά και κανονικά μαλακά. Δεν ήταν σκληρά ούτε αραιά ή λίγα.
Έτσι, λοιπόν, απευθυνθήκαμε στην παιδίατρό μας να μας λύσει την απορία και την ανησυχία. Αυτό που μάθαμε τελικά ήταν η.... Δυσχεσία. Ετυμολογικά η λέξη μας εξηγεί ακριβώς το τί σημαίνει καθώς προέρχεται από τις λέξεις Δυς + Χεσία (
Στην ουσία το μωρό που πάσχει από δυσχεσία, δεν έχει μάθει ακόμα το πώς να ενεργείται και για αυτό δυσκολεύεται και ζορίζεται. Δεν ξέρει πώς να ασκεί πίεση στην κοιλιακή χώρα και ταυτόχρονα να χαλαρώνει το πυελικό έδαφος ούτως ώστε να αφοδεύσει. Έτσι προσπαθεί και πετυχαίνει με το κλάμα να ασκεί την πίεση που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί η ενέργεια.
Συνήθως η δυσχεσία παρουσιάζεται σε βρέφη μέχρι 6 μηνών και δεν χρειάζεται κάποια θεραπεία για αυτήν. Απλά σταδιακά κάποια στιγμή το μωρό μαθαίνει να ενεργείται χωρίς να πιέζεται και έτσι οι αντιδράσεις του μειώνονται. Δεν υπάρχει ουσιαστικά λόγος ανησυχίας καθώς δεν σχετίζεται με την δυσκοιλιότητα, αφού τελικά τα κόπρανα παραμένουν μαλακά και με φυσιολογική συχνότητα.
Στην περίπτωσή μας.....
τελικά μέχρι 3 μηνών είχαμε πια μάθει να ενεργούμαστε χωρίς να ζοριζόμαστε τόσο!
Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!
..
