Η γιορτή της μητέρας, είναι πλέον πασίγνωστο πως γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο τον Μάιο. Οι αναφορές, οι εκδηλώσεις, οι αγορές και τα δώρα παίρνουν κάθε φορά φωτιά για να τιμήσουν την υπέρτατη αυτή φιγούρα και την προσφορά της στην οικογένεια, την κοινωνία, τον κόσμο ολόκληρο,
Πόσοι όμως γνωρίζουν και γιορτάζουν εξίσου δυναμικά την αντίστοιχη γιορτή για τον πατέρα; Η τρίτη Κυριακή κάθε Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα τιμής και γιορτής του πατέρα. Ένας εορτασμός ο οποίος, όπως και αυτός της γιορτής της μητέρας, ξεκίνησε από την Αμερική και εξαπλώθηκε σε όλη την υφήλιο. Για αυτή τη χρονιά τους μπαμπάδες μας θα τους γιορτάσουμε την ερχόμενη Κυριακή 21 Ιουνίου 2015. Μην τους ξεχάσετε!
Συμπληρώνοντας φέτος 15 χρόνια από τότε που ο δικός μου πατέρας έφυγε από τη ζωή, είμαι σε θέση να αναγνωρίσω και να τονίσω την συνεισφορά και την προσφορά της πατρικής φιγούρας στην οικογένεια και την κοινωνία μας. 'Οχι, δεν είναι μόνες τους οι μανούλες άξιες και υπεύθυνες για την ανατροφή των παιδιών τους. Δεν είναι μόνο εκείνες που αξίζουν της προσοχής και της αναγνώρισης.
Θυμάμαι τον πατέρα μου, να γυρνάει αργά από τη δουλειά και πάντα να βρίσκει χρόνο να ασχοληθεί μαζί μας. Να μας συζητήσει, να μας εξηγήσει, να μας διαπαιδαγωγήσει.
Θυμάμαι τη μητέρα μου να πελαγώνει από την καθημερινότητά της στο σπίτι με τα παιδιά και εκείνον να έρχεται και σε μια στιγμή να καταφέρνει να ισορροπεί κάθε κατάσταση.
Τον θυμάμαι με όλη την κούραση της ημέρας πάνω του, να επιστρέφει με όρεξη για να μας πάει στο Λούνα Πάρκ.
Τον θυμάμαι να μένουμε οι δυο μας σε μια διαδρομή μισής ώρας με το αυτοκίνητο και σε αυτό το διάστημα, χωρίς ζόρια ή πίεση, να προλαβαίνει να με προσανατολίσει επαγγελματικά, λίγο πριν τις πανελλήνιες εξετάσεις.
Τον θυμάμαι να είναι αυστηρός και ταυτόχρονα σύγχρονος.
Τον θυμάμαι να είναι εκεί, ακόμα κι όταν έλειπε για ώρες.
Μα πως γίνεται να περνάς όλη την ημέρα με τη μαμά και ξαφνικά να συνειδητοποιείς ότι ο μπαμπάς έχει ριζώσει μέσα σου και το είναι του κατακλύζει το δικό σου...Κι όμως γίνεται!
Γιατί κάθε ρόλος είναι διαφορετικός. Γιατί όλοι οι ρόλοι σε μια οικογένεια είναι απαραίτητοι. Γιατί ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Γιατί απόντος του ενός εκ των δύο, χάνεις ένα κομμάτι της ίδιας σου της ζωής και της εξέλιξής σου, ακόμα κι αν αυτό δεν σου γίνεται άμεσα αντιληπτό.
Για αυτό, τούτη την Κυριακή... (αλλά και κάθε ημέρα)
Δώστε ένα παραπάνω φιλί στον μπαμπά σας!
Κάντε τον την πιο ζεστή αγκαλιά!
Μην κρατηθείτε από το να του πείτε ότι τον αγαπάτε!
Δεν χρειάζονται δώρα. Δεν χρειάζονται έξοδα.
Αρκεί να μη φοβάστε
και να μην αναβάλετε να δείχνετε τα αισθήματα και την αγάπη σας...
Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!
..
Ειρήνη μου, συγκινήθηκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι όμορφα που τα εκφράζεις...
ο πατέρας σου σε καμαρώνει και σε χαίρεται, από Ψηλά...
την αγάπη μου
Αλεξία
Τι υπέροχη ανάρτηση! Συγκινήθηκα! Πραγματικά κι ο δικός μου πατέρας έλειπε πολλές ώρες και πως γίνεται να με έχει επηρεάσει τόσο πολύ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚορίτσια μου, σας ευχαριστώ πάρα πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά αυτό το κείμενο ξεκίνησε σαν μια απλή επετειακή ανάρτηση για την παγκόσμια ημέρα του πατέρα και.... χωρίς να το καταλάβω εξελίχτηκε σε μια κατάθεση-αφιέρωση προσωπική και "επετειακή" άλλου τύπου.
Η ομορφιά του blogging σε όλο του το μεγαλείο, δηλαδή!
Και πάλι σας ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και τα όμορφα λόγια σας.