Η Πρωτομαγιά των παιδικών μου χρόνων

Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια πολύ ήσυχη γειτονιά της Αθήνας. Μια γειτονιά με πολλές μονοκατοικίες και περιποιημένους, όμορφους, καταπράσινους και λουλουδάτους κήπους. Αναπολώ εκείνες τις παραμονές της 1ης Μαϊου που περίμενα, όταν ήμουν παιδί, κάθε χρόνο πώς και πώς...

Είμαι η μικρότερη από τέσσερεις (ω, ναι!) αδερφές, και συχνά -λόγω διαφοράς ηλικίας- έχανα τα μεγάλα γεγονότα στα οποία ελάμβαναν μέρος οι μεγαλύτερες και συνεπώς μεγάλο μέρος της χαράς που απολάμβαναν από αυτά. Ωστόσο,θυμάμαι, ότι κάθε Πρωτομαγιά συμμετείχα κι εγώ με μεγάλη χαρά στην καθιερωμένη και παραδοσιακή εξόρμηση τους να.... πιάσουν το Μάη.

Κάθε χρόνο στις 30 Απριλίου, μόλις έπεφτε ο ήλιος και βράδιαζε πια,
εφοδιαζόμασταν από το σπίτι με όλα τα απαραίτητα “εργαλεία”:
- Μαύρη μεγάλη σακούλα σκουπιδιών, για το "εμπόρευμα"
- Ψαλίδι, για να γίνει πιο εύκολο το δύσκολο "έργο" μας
- Γάντια, σε περίπτωση που η "αποστολή" γινόταν λίγο πιο επικίνδυνη

Στη συνέχεια αναχωρούσαμε για τη μεγάλη εξόρμηση! Στόχος μας ήταν να εντοπίσουμε τα πιο όμορφα, τα πιο σπάνια αλλά και τα πιο εύκολα στο να κοπούν, λουλούδια για να τα πάμε σπίτι και να φτιάξουμε κι εμείς το μαγιάτικο στεφάνι που θα στόλιζε το μπαλκόνι του σπιτιού μας. Στους κήπους που διαλέγαμε, φροντίζαμε να υπάρχει πληθώρα λουλουδιών και δεν κοβάμε πάνω από ένα-δύο, άντε τρία, τη φορά. Ε, δε θέλαμε να τους ξεκάνουμε κιόλας! Συνήθως, χωριζόμασταν ώστε κάποια να προσέχει μη μας δει κανείς, κάποια να πηγαίνει για την "επιλογή" και κάποια να ψάχνει ταυτόχρονα τον επόμενο στόχο μας. Είπαμε.... είμαστε πολλές!

Πολλές φορές στις γύρω γειτονιές και στα πέρα στενά συναντούσαμε και πολλούς φίλους, αντίστοιχα οργανωμένους και ετοιμοπόλεμους. Άλλοτε συνεχίζαμε όλοι παρέα και μοιραζόμασταν ισότιμα τα "αποκτήματά" μας κι άλλοτε παραμέναμε αντίπαλοι και συναγωνιζόμασταν για το ποιά ομάδα θα γεμίσει πρώτη τη σακούλα της με τα πιο όμορφα "στολίδια"!

Τριαντάφυλλα, Κρίνοι, Σκυλάκια και άλλα πολλά είδη λουλουδιών σε όλα τα χρώματα, τελικά γέμιζαν τη σακούλα μας και μας έκαναν να γυρνάμε σπίτι αποκαμωμένες αλλά και χαρούμενες.

Συνήθως η βόλτα μας ήταν μεγάλη και επιστρέφαμε αρκετά αργά. Ήταν όμως ένα από τα βράδια που το ξενύχτι μας ήταν δικαιολογημένο από τη μαμά και το μπαμπά. Με την επιστροφή μας, αδειάζαμε τη σακούλα και θαυμάζοντας χρώματα και σχήματα ξεκινούσαμε με τη βοήθεια της μαμάς και φτιάχναμε κι εμείς το δικό μας Μάη!

Ναι, η αλήθεια είναι ότι δε θα έπρεπε να είμαστε και πολύ υπερήφανες για αυτό μας το κατόρθωμα. Και τώρα που το σκέφτομαι, μεγαλύτερη πια, δε θα ήθελα αν είχα κήπο να μου τον κατέστρεφαν τα μικρά ζιζάνια της γειτονιάς κάθε πρωτομαγιά αλλά και ούτε θα ήθελα να μάθω στο μικρό μου Αγγελάκι πως είναι καλό και όμορφο να "σκοτώνουμε" τα πανέμορφα λουλουδάκια που βρίσκονται στο δρόμο μας. Από την άλλη όμως, δε σας κρύβω, ότι από κάτι τέτοιες αναμνήσεις, είναι που αναζωογονούμαστε ενθυμούμενοι την ανεμελιά και τη χαρά των παιδικών, αθώων μας χρόνων.

Εσείς πώς συνηθίζετε να φτιάχνετε το δικό σας Μαγιάτικο Στεφάνι;

Από εμένα.... Καλό Μήνα!

Σας άρεσε το άρθρο μας; Διαδώστε το!

Το παραπάνω άρθρο,

γράφτηκε από τη mama-Irini και πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα topaidi.gr